O twardości wody słów kilka.
Wody podziemne są najbardziej czystymi i nie skażonymi ze wszystkich wód na ziemi. Zawierają one przeróżne domieszki i substancje naturalne występujące w ziem, gdyż woda jest wspaniałym rozpuszczalnikiem.
Mimo, iż tego nie widzimy gołym okiem to w wodzie do spożycia oprócz jonów wodoru i tlenu mamy cała gamę przeróżnych pierwiastków, miedzy innymi sole wapnia i magnezu powodujące cechę wody zwaną twardością.
Dzięki odpowiedniej ilości wapnia w kościach i we krwi organizm może sprawnie funkcjonować. Mamy zdrowe kości, zęby wolne od próchnicy, piękne i mocne paznokcie, a mięśnie i stawy nie stają się źródłem bólu. Jego rola jest też mocno znamienna w utrzymaniu prawidłowej akcji serca i krzepliwości krwi. Węglan wapnia bardzo dobrze wpływa na ogólne samopoczucie człowieka, reguluje nerwy, przeciwdziała wszelkim zapaleniom, np. węzłów chłonnych i chorobom płuc, utrzymuje równowagę kwasowo-zasadową. Chroni też przed infekcjami ze strony układu oddechowego oraz nowotworami. Bierze udział w przemianie materii i wpływa na kurczliwość mięśni. Człowiek dzięki solom wapnia czuje się lepiej, ma więcej sił witalnych i nie ulega w dużym stopniu stresowi.
Można powiedzieć że woda twardsza zawierająca więcej soli wapnia i magnezu jest zdrowsza. Można tu jako przykład przytoczyć stan zdrowia Finów. Okazuje się, że Finowie, pijący w przeszłości wodę bardzo miękką polodowcową, częściej zapadali na choroby serca i umierali w młodym wieku. Dopiero szeroka akcja dodawania do wody pitnej składników mineralnych poprawiła ten stan. Po 25 latach utwardzania wody odnotowano 75% spadek zgonów z powodu chorób serca i układu krążenia.
Woda twarda posiada metaliczny posmak i trudniej gasi pragnienie. Twardość silnie wpływa na napięcie powierzchniowe wody, przy większym napięciu trudniej zwilża ona wszelkie powierzchnie, gorzej się pieni w połączeniu z mydłem, detergentami czy szamponami. Postrzegana jest przez konsumentów jako gorsza, co z punktu ich zdrowia jest błędnym odczuciem.
Dodatkowo mankamentem twardej wody jest odkładający się kamień na ściankach naczyń do gotowania. Podczas gotowania wodorowęglany wapnia i magnezu zawarte w wodzie wytrącają się do postaci białego osadu, który z czasem ciemnieje podczas kolejnego gotowania.
Odbiorcy wody powszechnie oceniają twardą wodę negatywnie, gdyż powoduje powstawanie kamienia w przewodach i urządzeniach grzewczych, grzałkach, czajnikach. Dochodzi do tego błędna opinia, że twardość wody na wpływ na tworzenie się kamieni lub piasku w nerkach czy woreczku żółciowym. Jak wskazują badania, ich powstawanie wynika z zaburzeń przemiany materii i nie ma żadnego związku z zawartością wapnia i magnezu w pożywieniu.
W Lęborku dostarczamy konsumentom wodę średnio twardą o dość dużej zawartości węglanu wapnia, która wynosi od 185 do 220 mgCaCO3/l. Najwyższa dopuszczalna wartość dla wody do spożycia wynosi 500 mgCaCO3/l. Lęborska woda ma optymalną wartość soli wapnia dla organizmu człowieka i pomimo uciążliwości jaki nastręcza osadzający się kamień jest bezpieczna i zdrowa.
